فاتحه خوانی ادامه دارد/
تخریب «آثار طبیعی سپیده ندوشن» سیلی بر گونه آثار طبیعی
این خیلی تلخ است که گاه می شنویم افراد با بی موالاتی یا به افراط و تفریط دست تعدی در آثار طبیعی می برند و به تخریب می پردازند تلخ است،تلخ
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ندای ندوشن؛قدیم ترها در کنار بوستان ها می نوشتند” گل برای دیدن است نه برای چیدن”. می نوشتند و از مردم می خواستند نه تنها خود دستی برای چیدن گل دراز نکنند بلکه جلوی دراز دستی کودکان بازی گوش خود را هم بگیرند تا فرصت تماشا و حظ بردن از گل برای همه بماند. مردم هم کم کم با این فرهنگ سازی همگام شدند و دست ها شان کمتر سراغ چیدن گل ها می رفت بلکه نگاهشان برای دیدن به حضور گل می رسید.
ماجرای تولید پیام و همراهی مردم به جایی رسیده است که امروزه دستی به تطاول بر گل نمی نشیند بلکه دیده هایند که به تماشا می روند و زیبایی سهم همه مردمان شده است و بهره شهر نیز هم. امروز شهر پر است از گل هایی که شهرداری می کارد یا می گذارد و کسی هم گل نمی چیند. فکر می کنم باید این درس باید در باره آثار فرهنگی و باستانی و طبیعی هم فراوان باز خوانی شود تا به جایی برسیم که نه تنها دست ها به تخریب دراز نشود که طعم یاری هم بگیرد و “احساس مسئولیت” نسبت به مواریث کهن مردم را به یاری سازمان ها و نهاد های مسئول وادارد.
این خیلی تلخ است که گاه می شنویم افراد با بی موالاتی یا به افراط و تفریط دست تعدی در آثار طبیعی می برند و به تخریب می پردازند. تلخ است، تلخ. تلخی را هم فقط زهر در کام آدمی نمی ریزد. گاه کارهایی می شود که از زهر هم تلخ تر است مثل آنچه می بینیم یا می خوانیم که بر سر آثارهای طبیعی و بکرمان می آید آن هم گاه از سر غفلت و ندانم کاری و بازی!
سه ماهی نیست که در رسانه ها تیتر”کشف دره سنگ آبها در ندوشن” به چشم می خورد و هر روز نقل مجالس دوستداران کردشگری و طبیعت بود که برخی رسانه ای شدن آن را مثبت ارزیابی می کردند و دیگران فاتحه آن را مرتب می خواندند.
اما از این تلخ تر چند روزی است که زمزمه می شود که در اطراف این پدیده بکر منحصر به فرد،فعالیت معدنی درحال شروع است که حیات آن را به خطر خواهند و آن هم بیشتر از فعالیت های انسانی.
نمی دانیم که آیا میراث فرهنگی رسما از این اثر حفاظت خواهد کرد و در برابر تخریب های احتمالی آن قداعلم خواهد نمود یا نه چراکه سه ماه پیش فاطمی معاون گردشگری میراث استان بیان نموده بود که پرونده ثبت ملی “دره‌ی سنگ‌آب‌های ندوشن” به همراه پرونده “آبشار سفید ندوشن” تکمیل شده و مراحل پایانی خود را سپری می‌کند که امیدواریم با ثبت آن تا چند ماه آینده بتوانیم رسماً از آن دفاع و حفاظت کنیم.
این نکته را باید فراموش نکرد که فعالیت های معدنی در کنار آبشارسفیده ندوشن با تلاش جوانان دوستدار این آثار،خاموش شد.
افزایش سطح تخریب گسترده منابع طبیعی ندوشن توسط بهره‌‌برداران معادن از بین رفتن اکوسیستم طبیعی منطقه، تخریب مراتع و مزارع و نهایتاً تهدید جدی چشمه‌‌سارها و آب‌‌های زیرزمینی، از بین رفتن شرایط زیست محیطی برای ساکنین منطقه، به خطر افتادن زندگی جانوری و گیاهی مخصوصا گیاهان دارویی و صدها موردی که بر کشاورزی و دامپروری منطقه اثرات سوء گذاشته، از پیامدهای فعالیت بیحد این معادن بوده است.
در پایان انتظار می رود که مسئولین و دوستداران محیط زیست و طبیعت برای نجات این آثار طبیعی و بکر بخش ندوشن اقداماتی را برای تعارض مستقیم به این آثار طبیعی صورت دهند.
مردم ندوشن اهل فرهنگ و تاریخ بلندی هستند . بعید است اجازه بدهند آثار ارزشمندشان بدست عده ای ناآگاه یا سودجو از بین برود.
سلام ضمن تشکر از ندای ندوشن
اهالی علویه و دامداران با حضور در محل با حضور عوامل انتظامی اعتراض خود را نسبت به شروع فعالیت معدنی فوق الذکر اعلام داشته و متاسفانه اقدام نشده است
میخواهم شما را به بعضی از مراتع ندوشن ببرم تا عمق تخریب را به شما نشان دهم جالب است که برای اکتشاف و در مرحله گمانه زنی و حتی قبل از آن شروع به جاده سازی در مراتع نموده و تازه میبینیم که این همه تخریب برای رسیدن به چند تن ماده معدنی بوده که اصلا” ارزش برداشت نداشته یا انقدر خلوص ان پایین است که ….. چرا مسئولین قبل از دادن مجوز آنالیزهای مقدماتی را انجام نمیدهند. چرا منابع طبیعی بخاطر چند واحد دامی اضافه بر پروانه ببرای دامداران ما اینقدر مشکل و سخت گیری دارند ولی در مقابل تخریبهای اینچنینی چشم خود را میبندند. شما را بخدا در مورد تک تک معادن از منابع طبیعی سوال کنید که فلان معدن چند هکتار پروانه بهره برداری دارد.و چند هکتار را تخریب نموده