دانش آموز دیروز،دانشجو امروز(1)
در راهنمایی معلمی داشتم که سوالات امتحان پایان ترم را به ما می داد و...
به گزارش پایگاه تحلیلی خبری ندای ندوشن؛چند روز پیش،روز دانشجو بود که مرا به دوران قبل از دانشجویی برد آری دوران دانش آموزی.آنچه را قصد نوشتن دارم اکثر دانش آموزان دیروز ندوشن به خوبی درک می کنند،یادش بخیر آن روز،روزی که برای اولین بار سرکلاس درس نشستم با هزاران شور و شوق خاص خود،دبستان بود که خواندن و نوشتن و…آموختم یادم هست کلاس پنجم که بود ریاضی ام خیلی خوب بود و معلم و خانواده ام می گفتند باید در دبیرستان رشته ریاضی فیزیک بخوانی و من نیز بسیار مشتاق بودم اما سال بعد این آرزویم بر باد رفت،در مدرسه راهنمایی شهید نظری ندوشن معلمی داشتیم که ندوشنی نبود، درس دادنش خوب نبود و از همه مهمتر اینکه برای امتحان پایان ترم سوالات امتحان را می داد و مجبورمان می کرد چندین بار از روی سوالات امتحان و پاسخهایش رونویسی کنیم تا حفظ شویم و روز امتحان هم همین سوالات را جواب می دادیم و نمره20می گرفتیم اما نمی توانستیم به غیر از همان سوالات امتحان به سوالات دیگری پاسخ دهیم و خلاصه این حالت همچنان ادامه یافت تا وقتی وارد دبیرستان شدم اما آنجا بود که متوجه شدم چه بلایی سرم آمده است،وقتی نمی توانستم مسئله ای هرچند ساده را حل نمایم معلم می گفت پایه ات ضعیف است و او درس خود می داد و من بودم با پایه ضعیف،آرزویم این شده بود که فقط بتوانم درس ریاضی قبول شوم(این مشکل تنها برای من نبود برای همکلاسی هایم هم بود).واینگونه یک معلم وظیفه نشناس که وی را خائن هم می دانم چون او با کارش در حق من و همکلاسی هایم خیانت کرد،با این کارش مرا از درس ریاضی بیزار کرد.
اما سوالی همواره ذهنم را به خود مشغول کرده است،آن روزها ما فکرش نمی کردیم چه بلایی دارد سرمان می آید اما چرا دیگران با اینکه از این کار معلم ریاضی آگاه بودند سکوت اختیار کرده بودند؟
باسلام : (دانش آموز و دانشجوی دیروز – پدر دانش آموز و دانشجوی آمروز )
پدرم دانش آموز سال 1306 و خودم دانش آموز سال 1350 در دبستان ناصر خسرو ندوشن بودیم و راهنمایی و دبیرستان را در ندوشن و ورود به دانشگاه سال66 و حال کارمند با 23 سال سابقه و داشتن 2 فرزند (محصل و دانشجوی ترم 5 )…
دوست عزیز و همشهری دوست داشتنی ما هم یک روز این دوران پشت سر گذاشتیم صحبت از درس ریاضی شد ما هم معلم ریاضی داشتیم . دوست داشتنی و با ایمان و از خود گذشته و….
جادارد از استاد بزرگوار و دانشمند حاج محمد جعفری در دروس ریاضی( 30 سال در ندوشن ماند )و اساتیدی همچون جناب آقای دکتر قوه و حاج یدالله احمدی (بنیان گذار مدرسه راهنمایی دخترانه و دبیرستان ) و مرحوم جلالی و کلانتری و آقایان جوادی و برادران نقیبی و جعفری و حاج سید مهدی موسوی و تقوی و نظری وعابدینی و طباطبایی وهادی و دیگر عزیزان … تشکر نمایم و دستان یکایک شما را میبوسم
و از همکلاسی دیروز تعداد زیادی شهید و تعداد زبادی امروز دکتر واستاد دانشگاه هستند
جناب پروفسور جلالی – جناب دکتر احمد و دکتر عبدالحمید و دکتر عباسعلی جعفری و دکتر محمد علی سلمانی و لیسانس و …. زنده باد ندوشن و ندوشنی
جالب بود ممنوم از شما
با سلام من هم یکی از دانش اموزان این معلم بودم که اخر سال با دادن نمونه سوال همه افراد کلاس 20 گرفتند ام در سال اول دبیرستان همان بچه هایی که 20 گرفتند نمره زیر 5 می گرفتند واین باعث شد با کم اوردن نمره ریاضی به رشته ایی که دوست داشتند نرفتند وتمام افراد به فنی حرفه ای روی اوردن وممنون از مقاله جالبتان ولی حیف که اینقدر دیر به فکرتان افتاد تا این مقاله را بنویسید و بد بختی دانش اموزان را به تما شا بشینیم