به بهانه روز پرستار

از زينب (س) آموخته ايم

زينب کبري (س) مرارت ها و رنج هاي فزون از ظرفيت انسان را متحمل شد تا پيام خون شهيدان را به اعصار و امصار ديگر برساند.

پایگاه اطلاع رسانی ندای ندوشن ؛امروز سالگشت ولادت با جلالت بهين بانوي آل عصمت و طهارت، حضرت زينب کبري سلام الله عليها و روز خجسته پرستار است و اين مناسبت مبارک را به تمامي ملت عزيز ايران خصوصاً بانوان پارسا و پويا تهنيت مي گوييم. دختر گرامي و بزرگوار اميرمؤمنان علي (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) فقط پرستار امام بيمار عرصه کربلا نبود؛ او از روح و جامعه بيمار آن برهه بحراني، پرستاري کرد و با عزم علي آساي خود از اسلام عزيز، مراقبت و پرستاري نمود تا خون شفابخش عاشوراييان در رگ هاي کالبد رنجور جوامع بشري جاري بماند. در اين راه، رنج بسيار برد و تحملي مافوق تصور داشت و مصائبي عظيم را با بردباري تمام، پذيرا شد؛ در حالي که امام نبود و صبر و حلمي در اندازه هاي مقام امامت نداشت؛ با اين وجود
آن گونه انديشيد و عمل کرد که در عرصه هاي سخت، پناه مولا و مراد و امام خويش، اباعبدالله الحسين (ع) بود و در مصائب بزرگ عاشورا، ياريگر برادر معصوم خود محسوب مي شد.
زينب کبري (س) مرارت ها و رنج هاي فزون از ظرفيت انسان را متحمل شد تا پيام خون شهيدان را به اعصار و امصار ديگر برساند. در همين طريق، امام سجاد (ع) سي سال خون دل خورد و ايستادگي نمود تا اين پيام پايداري را به امت اسلام ابلاغ نمايد. اين پيام پويا واجد دو عنصر اصلي بود؛ 1 – نمايش اقتدار ايمان در برابر اقتدار ظاهري استکبار 2 – ناديده گرفتن خود در مقابل اهداف الهي.
اهل ايمان و ساکنان حصن توحيد، اقتدار خويش را در باورها و عقايد حقه خويش مي جويند؛ تحت هر شرايطي حتي شکست ظاهري و نظامي، از اوج قله اقتدار به زير نمي آيند و “و مارأيت الا جميلا” مي گويند. اين عزت و اقتدار الهي نياز به اسباب مادي ندارد؛ اگر چه علل و اسباب دنيوي ممکن است در پيشبرد آن مؤثر واقع شود ، اما نبود و کمبود آنها هيچ خللي در ارکان آن وارد نمي سازد. همان گونه که رهبر معظم انقلاب فرمودند ما براي حفظ اقتدار و شوکت اسلامي خويش نيازي به ساخت و استفاده از سلاح هسته اي نداريم؛ کساني نيازمند اين تجهيزاتند که عزت خود را مديون به کارگيري از آنها مي دانند و واهمه شديدشان از اين است که ديگران به دانش لازم در اين خصوص دست يابند و مانعي در راه ارعاب و تهديدهاي سلطه جويان شوند.
اگر اسلام، عزت و اقتدار خويش را به عِدّه و عُدّه مي کاويد، هرگز حضرت سيدالشهداء (ع)، حضرت زينب (س) و اعوان و انصارشان با تعداد نفرات و حربه هاي اندک در مقابل خيل دشمنان دين نمي ايستادند و بر ايمان و باورهاي خويش پاي نمي فشردند. آنان به ما آموخته اند که براي تحقق اهداف ديني و الهي، خويش و خويشان و متعلقات دنيايي را ناديده بگيريم و رضايت آفريدگار را بر تمامي خرسندها و لبخندها ترجيح دهيم و در راه حقي که در پيش گرفته ايم از هيچ مانعي نهراسيم.
حضرت زينب (س) زماني که فرزندان بزرگوارش “عون” و “محمد” در کارزار نينوا به شهادت رسيدند، هيچ واکنش عجزگونه و شکوه آميزي نشان نداد. براي ديگر شهداي عاشورا اشک ريخت اما قطره اشکي در حزن شهادت فرزندانش بر صورت مبارکش جاري نشد. هم او در خطبه کوبنده اش خطاب به جائرترين و سياهکارترين اهل سلطه و ستم فرمود: «کد کيدک واسع سعيک فوالله لا تمحوا ذکرنا».
ما نيز خطاب به شياطين مستکبر و ستمکار مي گوييم تمام کيد و مکر خود را به کار بريد و با تمام قوا به ميدان آييد، اما به خدا قسم ذره اي از اقتدار و عزت ما را نخواهيد کاست.
شوکت و غناي ما به سنگ هاي اورانيوم غني شده، گره نخورده است که اين گونه به وحشت افتاده ايد. شکوه و عظمت ملت ما وامدار گهرهاي گرانسنگ آموزه هاي زهرايي و زينبي است که درخشش و نور منير آن در هيچ شرايطي به خاموشي
نمي گرايد.ما از زينب کبري (س) آموخته ايم که موقعيت شناس باشيم، به گزينه صحيح برسيم و در سيل سختي هاي دهر، بر باره ترديد و تزلزل ننشينيم و در تيه تعلقات، حيران نمانيم. از زندگي درس آموز و عزت آميز حضرت زينب (س) نيز
مي آموزيم ساختن جامعه و خدمت به خلايق، زماني ميسر است که با ساختن خود، همراه باشد.
هم او در انبوه اندوه و در محاصره دشمنان و در هنگامه اسارت، از تهجد و نافله شب نيز غفلت نمي کرد و زانوي عبوديت در برابر خالق يکتا بر زمين مي زد تا از درياي عزت و رحمت حق، بهره ور گشته و تاب ايستادگي و قدم نهادن درعرصه استقامت و رويارويي با اهل باطل را بيابد؛ «و سلامٌ علي زينب الصبور الشکور».

سيد مسعود علوي