تأسیس موزه و حفظ آثار تاریخی ندوشن به کجا رسید؟!
ندوشن که از حیث جغرافیایی در مرکزی ترین نقطه ایران زمین قرار گرفته است از تاریخ نسبتاً بلندی برخوردار است و همواره مهد ناموران فرهنگ مدار بزرگی در پهنه ایران فرهنگی بوده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ندای ندوشن؛آثار تاریخی و تمدنی ندوشن اعم از ابنیه و امکنه، صحف و کتیبه ، وجود نسخ های خطی از کلام الله مجید و ادعیه و تفاسیر، منبر چوبی ۹۰۰ ساله، سنگهای تاریخی، سنگ نگاره ها، زیلوها و … تا آداب و رسوم پر حکمت و اندرز پیشینیان گنجینه ای فاخر از فرهنگ عامه این بوم و بر را فراهم ساخته است که در کنار رجال نامدار و تاریخ سازی از عرفا و علما و اطباء و نویسندگان صاحب نام این قطعه از سرزمین مرکزی ایران را بوم پرآب و رنگی از فرهنگ دیرپای ایرانیان مسلمان و پاک نهاد فرا روی نسل های کنجکاو امروزین فراهم می سازد.
ظرف گران سنت ها، آداب و فرهنگ اصیل قوم ایرانی را در کنار آثار ارزشمند و کم نظیر فرهنگی همچون بناهای فاخر با کتیبه ها و سردرهای مرقع ، منبرها و رحل های چوبین حکاکی شده و کتاب ها و قرآن های خطی نیز جلوه هایی از جلوت و شکوت قامت بلند تاریخ این منطقه اند که متأسفانه آن طور که شایسته است مورد بازشناسی و مرمت و نگهداری قرار نگرفته است و تأسیس موزه می تواند از این مواریث ارزشمند فرهنگی صیانت کند و شناسنامه فرهنگی این منطقه تاریخی باشد.
اکنون از قول مسئولان استان مبنی بر تبدیل خانه کلانتری ندوشن به موزه تاریخ و فرهنگ ندوشن بیش از سه سال می گذرد ولی از موزه خبری نیست.
امیدواریم هر چه زودتر مسئولان محترم فکری به حال میراث فرهنگی و آثارهای تاریخی این شهر نمایند و با آماده نمودن هر چه سریعتر این موزه، نسخه‌های ارزشمند خطی و دیگر آثار تاریخی در این قطعه از خاک تفتیده کویر که هر تکه ای از آن که به مکان های مختلف برده شده است به این دیار باز گردانده شود تا فراموش نشود و در شرایط مطلوبی که مورد تأیید میراث فرهنگی است قرار بگیرد تا بتوان از آثار گذشتگان و میراث گرانسنگ این خطه تاریخی محافظت و حراست کرد.
دیدگاهتان را بنویسید