اختصاصی ندای ندوشن/

تلی از خاک که اسم بافت تاریخی را یدک می کشند

قسمتی از بافت تاریخی ندوشن است که دیگر حتی لیاقت یدک کشیدن عنوان بافت تاریخی را از دست داده است

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ندای ندوشن؛در جهان امروز که پیشرفت های تکنولوژیکی مختلف ، دنیای ما را محاصره کرده است همچنان نیاز به تاریخ و هویت تاریخی به عنوان یک نیاز اساسی ملت ها مطرح می باشد نمونه های  آن در تاریخ سازی کشورهای تازه تاسیس اطراف مشاهده می کنیم و پر واضح است که انسانها همچنان در پی آن هستند بدانند از کجا آمده اند….

علاوه بر این بناهای تاریخی امروزه به عنوان یک فرصت به آن نگریسته می شود فرصتی که در صورت بهره برداری دقیق از آن می تواند از جنبه های مختلف فرهنگی اقتصادی و… تاثیر گزاربر هر کشور و یا منطقه باشد.

خوشبختانه در شهرندوشن آثار تاریخی به وفور یافت می شود این موضوع به عنوان یک مزیت نسبی در شهر مطرح و می توان از آن به عنوان یک عامل ایجاد درآمد به نفع اقشار فرودست جامعه استفاده نمود.و اینکه ورود گردشگران چه تبعات مثبتی دارد خود مجالی دیگر را می طلبد. مطمئنا  تمامی این موارد ضرورت نگهداری مرمت بافت تاریخی را یادآور می گردد.

القصه وضعیت قسمتی از بافت تاریخی شهر است که دیگر حتی لیاقت یدک کشیدن عنوان بافت تاریخی را از دست داده است امروز باید این قسمت را به عنوان بافت مخروبه شهرندوشن و نه تنها به عنوان یک فرصت بلکه به عنوان یک تهدید از آن نام برد. نمونه های از این تهدیدها:

اول :آسیهای اجتماعی مترتب بر این بافت که همگان در جریان این امر هستند

دوم:تهدید برای  عابرین و افرادی که در نزدیکی این محل ها تردد دارند با توجه به احتمال تخریب آن

سوم: ایجاد چهره ای نامناسب برای شهر

چهارم عدم امکان دسترسی مناسب در صورت هر گونه حادثه سو نظیر آتش سوزی و…برای ساکنین این مناطق

پنجم :آسیب پذیری در مقابل مخاطرات طبیعی نظیر سیل و زلزله

بافت تاریخی با هر ارزشی آیا می تواند حق زندگی کردن افراد را(نه زنده بودن)،حق داشتن امنیت،حق زندگی کردن در محیط سالم را بگیرد؟

 بافت تاریخی ندوشن تاکنون چه میزان گردشگر را به  جذب کرده است و اساسا ایا در اقتصاد منطقه تغییر قابل توجهی ایجاد نموده است؟

به نظر می رسد لازم است میراث فرهنگی با توجه خاص به موضوع اولا دریابد که آیا توانائی  مدیریت و بهسازی بافت تاریخی  با میزان فعلی را دارد؟ دوما چه مدت زمانی طول خواهد کشید که این بافت به صورت آبرومند و قابل استفاده باشدو نکته اخر انکه  اگر امروز توجه به بافت تاریخی (تخریبی) نشود مطمئنا ظرف چند سال آینده جز تلی از خاک چیز دیگری باقی نخواهد ماند.