علی اکبر جعفری نُدوشن/
یک تابلو یک فرهنگ
این مردم هرگز با طبیعت پنجه در پنجه نیفکنده اند بلکه به فراخور احوال طبیعت ، نیازخود را تناسب بخشیده اند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ندای ندوشن؛ دکتر علی اکبر جعفری نُدوشن/ گاهی وقتها ی حرکتهای کوچک نشانه های بزرگی در خود دارند که شهرتی فراگیر برای خود دست وپا می کنند چون این حرکتها که ممکن است خیلی کوچک و ساده به نظر برسند نشانه هایی از فکر و فرهنگی بسیار بزرگتر با خود دارند و از این روست که بر بال رسانه های مختلف در اقصی نقاط کشور به پرواز در می آیند تا پیغام نیک اندیشی مردمان بااصل ونسب فرهنگی را بر ذهن و ضمیر مردمان نکته سنج روزگاربه نیکی بنشانند.
این روزها عکسی از تابلو شهرداری ندوشن در عذرخواهی از شهروندان جهت خشک شدن چمن ها میدان شهر بدلیل کم آبی ناشی از خشکسالی های اخیر در گروها و کانال ها و سایت های مختلف کل کشور دست به دست می شود و گاهی با تحسین شهردار و تحذیرهموطنان از کم آبی و توصیه به صرفه جویی هم همراه گردیده و بسیار رساتر از هزاران هزار پیام صرفه جویی رسمی در میان مردم جای بازکرده است. این تابلو به نماد صرفه جویی و هشدار کم آبی بدل شده و البته بسیاری نیز از فرهنگ عذرخواهی و مسئولیت پذیری شهرداری در یک شهر کوچک سر ذوق آمده اند .
اکنون بسیاری می پرسند چطور شده است که این تابلو درهمه جا گل کرده است ؟ به نظر می رسد پشتوانه چنین حرکتی، فرهنگ ریشه داری است که با همزیستی مسالمت آمیز با طبیعت خشک و نیمه خشک حاشیه کویری زیست بوم چندهزارساله ای را پدید آورده است. این مردم هرگز با طبیعت پنجه در پنجه نیفکنده اند بلکه به فراخور احوال طبیعت ، نیازخود را تناسب بخشیده اند. در خشکسالی و ناداری از مصرف خود کاسته اند و قناعت ورزیده اند وحتی اگر ناگزیر شده اند از شهرخود کوچیده اند تا بارمالایطاقی بر طبیعت نزار خود نباشند و به روزگار ترسالی و رونق نیز بی اسراف و تبذیر در عمران و آبادانی ولایت خود کوشیده اند رمز پایداری زندگی در این ناحیه کم آب را باید در همین فرهنگ رواداری با طبیعت جست که هزارسال با قنات تاریخی خود شرب و شوی خود را هماهنگ ساخته است بی آن که چون بسیاری نقاط دیگر این کویر مرکزی با حفر چاههای متعدد ، دشنه های کشنده عمیق بر تن نحیف طبیعت بی آب خویش فرو آورند و آخرین رمق از جان خسته اش بستانند.به باریکه آب قنات که همه عطیه این کویر سترون بوده ساخته اند و چون نیاکان هزاران ساله خود باآن رضایت و قناعت ورزیده اند تا شریان زندگی را در این دیار چون پیشینیان به پسینیان بسپرند و ناگزیر به ترک خرابه هایش نشوند. به نظر می رسد این تابلو میدان شهر وفاداری متولیان شهر را به سیره پیشینیان در پیشانی دارد و از این رو باید قدردان آنان بود.
بسیار هم بجا وشایسته ونشانه فرهنگ این خطه از میهنه
عالی بود.
دستتان درد نکند هم شما که اول بار عکس گرفتید این حرکت قشنگ را منتشر کردید و الحمدالله خیلی سریع عکس شما در همه جا منتشرشد و آبرویی برای ندوشن شد و هم این نوشته بسیار پرمعنی و قشنگ دکتر جعفری که انصافا قلم بسیار خوبی هم دارند و از افتخارات ندوشن هستند.