به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ندای ندوشن؛بیست و دومین نمایشگاه مطبوعات دیروز به کار خود پایان داد. در این نمایشگاه روزنامه ها، مجلات، پایگاههای خبری و خبرگزاری ها محصولات خود را همچون سال های قبل در معرض دید بازدیدکنندگان قرار دادند. برخی از روزنامه ها و مجلات به صورت رایگان و برخی نیز به فروش می رسیدند. اکثر پایگاههای خبری و خبرگزاری ها نیز با نصب مانیتورهایی در غرفه های خود سعی می کردند تا چشم رهگذران حاضر در نمایشگاه را متوجه سایت های خود کنند.
در این میان حضور مسئولان در نمایشگاه شور و هیجانی خاصی را به محیط نمایشگاه می داد. با اعلان حضور آنان در نمایشگاه از سوی بلندگوهای نمایشگاه، غرفه داران تمام تلاش خود را به کار می بستند تا بتوانند برای لحظاتی هر چند کوتاه آنان را به غرفه خود دعوت کنند. اگر موفق به این کار می شدند خبرنگاران سعی می کردند گفت و گوی کوتاهی به همراه عکس یادگاری با انان گرفته شود و افتخار حضور آن مسئول را در غرفه خود ثبت و منتشر کنند. البته این حضور برای خبرنگاران خالی از لطف نیست. آنان به راحتی می توانند به برخی از مسئولین که شاید در طول سال کمتر به تورشان بخورند را به راحتی صید کنند.
از مسئولان که بگذریم، حضور شخصیت های هنری و ورزشی رنگ و بوی دیگری به نمایشگاه می داد. به گونه ای که مردم در صف انتظار برای گرفتن عکس یادگاری یا عکس سلفی لحظه شماری می کردند.
برخی از کارگاههای آموزشی نیز طبق برنامه ریزی های صورت گرفته قرار بوده در طی این ایام برگزار شود که برخی برگزار شد و برخی نیز برگزار نشد. برای نمونه کارگاه آموزشی موبایل ژورنالیسم قرار بود ساعت ۱۹ تا ۲۰ روز پنچ شنبه درکارگاه شماره ۱ برگزار شود که بنده به همراه یکی از دوستان، نزدیک به نیم ساعت در کارگاه حضور یافتیم اما خبری از مدرس و سایر علاقه مندان نبود. برخی از کارگاههای نیز در فضای اصلی نمایشگاه برگزار می شد که بعید بود رفت و امد و سر وصدای محیط مجالی برای حاضران در این کارگاه را برای استماع ، سخنران فراهم می کرد.
با چنین اوصافی، به عنوان یک بازدید کننده از خود پرسیدم چه چیزی عاید مردم عادی می شود که از این نمایشگاه دیدن کردند. اگر هدف مشاهده روزنامه ها و مجلات باشد که بدون هزینه و صرف وقت و تحمل ترافیک میتوانیم به دکه روزنامه فروشی محله مان رجوع کنیم و آنها را مشاهده کنیم. برای دسترسی به سایت ها و پایگاه های خبری نیز به راحتی می توان به این هدف رسید. بنابراین انتظار می رود که برای نمایشگاه باید اهدافی و برنامه هایی وسیع تر از حضور مسئولان و شخصیت های معروف تدارک دیده شود تا شخصی که زحمت حضور در این مکان را می کشد در پایان از آمدن خود پشیمان نشود.
حسن صادقی
دیدگاهتان را بنویسید