با توجه به اینکه معلوم شد اینگونه بحثها مشتری دارد و زیاد نظر می دهند و مدتی است که سایت به روزمرگی افتاده این مطلب را فرستادم ، هرگز مدعی نیستم که قابل بحث و انتقاد نیست و خوشحال میشوم انتقادات سازنده و روشنگرانه شما را بخوانم ، این روایت خاطره ای است از سال 1377 بدون هیچ غرضی نگاشته شده است ، اگر افراد مطلع دوست داشتند می توانند نقد کنند
و اما ماجرا:
تابستان 1377 بود ، سرکار خانم احمدی مسئول تقسیمات کشوری وزارت کشور برای بررسی وضعیت ندوشن به منطقه سفر کردند ، هدف سفر بررسی میدانی و مذاکره با اعضای شوراها بود ، طبق معمول جمعی از اهالی محترم با پارچه نوشته ای راه افتاده بودند به سمت ایشان و نامبرده و هیئت همراه پس از بازدید از سورک و هفتهر و مذاکره با سه تن از اعضای شورای ندوشن( آقایان اسماعیلی ، محمود و مرحوم حاج حیدر جعفری) در سورک به یزد رفتند ، مردم که نتوانسته بودند این گروه را ببینند به تحریک چند نفر وارد درمانگاه شدند و قصد داشتند ماشین درمانگاه را به پشت نقل منتقل کنند که موفق نشدند.
فردای آن روز که جمعه بود یکی از دوستان به درمانگاه آمد و به من گفت که خانم دکتر احمدی اصرار دارد با شما و آقای عسکری هم صحبت کند ، جو ندوشن چنان فجیع بود که من در صندلی عقب ماشین ایشان زیر یک پتو مخفی شدم و از مسیر پشت کوه بلند به سمت جاده صدرآباد رفتیم قراربود در بیدحریم ملاقات انجام شود که بدلیل تاریک شدن هوا به خود رفتیم در منزل مرتضی خودی بحث های زیادی مطرح شد و ما اعلام کردیم خواهان ارتقای منطقه به بخش هستیم
نهایتا ایشان اعلام کردند هرگونه ارتقا را باید ابتدا استانداری تایید و اعلام کند تا ما اقدام کنیم ، لذا مقررشد ایشان از استانداری بخواهند جلسه ای با حضور اعضای شورا و معتمدین محل در استانداری تشکیل و ظرف یک هفته نتیجه به تهران منعکس گردد.
نکته جالب ماجرا این بود که عده ای از دوستان رد ما را تا خانه مرتضی خودی زده بودند و قصد آشوب داشتند که با تهدید خانم دکتر احمدی محل را ترک کردند.
چند روز بعد در استانداری جلسه ای تشکیل شد ، در آن جلسه ما بر الحاق ندوشن به میبد به شرط اعطای بخش اصرار داشتیم ، من پیشنهاد کردم یکی از دهستان های بخش مرکزی میبد بصورت صوری با ندوشن ترکیب و بخش تشکیل شود ، آقای استاندار از آقای دشتی پور مسئول وقت تقسیمات استانداری سوال کردند که این کار شدنی است ؟ ایشان اعلام کردند بله میشود بفروئیه و ندوشن بشود بخش ، آقای فلاح فرماندار وقت میبد اعلام داشتند در اینصورت برای مردم سخت است برای انجام کارها بروند ندوشن که آقای صحرایی گفتند میشود امور بفروئیه کماکان در بخش مرکزی انجام شود و فقط بصورت صوری جزو بخش ندوشن باشد
موضوع تایید و مقرر شد آقای فلاح فرماندار میبد طی نامه ای این پیشنهاد را به استانداری اعلام نمایند که اقدامات بعدی برای الحاق ندوشن به میبد صورت گیرد ، گویا این طرح در میبد با مخالفت شدید روبرو شد و آقای حسینعلی فلاح هرگز این پیشنهاد را ارائه نکردند و لذا الحاق ندوشن به میبد برای سالها مسکوت ماند.!!
محمدرضاسلمانی ندوشن
دیدگاهتان را بنویسید