به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ندای ندوشن؛دانشجو شدن در شهری نزدیک، یعنی هر هفته مسیری را باید بپیمایید که بعد از مدتی تکراری و کسالت بار میشود اما اگر اهل سفر و ماجراجویی باشید، هم درس میخوانید و هم به این واسطه، گردشگریِ قابل توجهی را تجربه میکنید. کاری که نویسنده این متن انجام داده است. دانشجوی دکترای دانشگاه یزد شدن برای او و همخوابگاهیاش، علی رنجکش که دانشجوی کارشناسی ارشد ایرانشناسی است، آغاز یک دوره ایرانگردی در مسیر اصفهان-یزد میشود. سفرنامه پیش رو حاصل این دوره سفرهای آقای محمدی، مدیر موزه مردمشناسی جوی آباد است که با ویرایش سرویس گردشگری روزنامه اصفهان زیبا منتشر میشود.
مسیر اصفهان تا یزد، پر از توقفگاههایی است که هر کدام میتوانند چند ساعت تا چند روز نقش یک مقصد گردشگری جذاب را برای سفر به تاریخ و فرهنگ و آرامش برایتان رقم بزنند. سفرهای هفتگی ما در این مسیر از شهرها و روستاهای مختلفی گذشت که برخیهایشان را در ادامه معرفی میکنم.
مقصد دوازدهم: ندوشن
نام «ندوشن» برای ما با نام دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن گره خورده است؛ شخصیت مهمی که برخی از تحصیلکردگان روستا از او با نام «سلطان نثر ایران» یاد میکنند. ندوشن در 55 کیلومتری میبد با موقعیت ییلاقی اش، بستر دامداری، قنات پر آب، حمام های سنتی فعال و مساجد زیبای چند صدساله است. مخصوصا در بهار، در کوچههای شیبدار روستا صدای آب قنات، موسیقی دل انگیزی ایجاد میکند. در حسینیه بسیار بزرگ ندوشن، آرامگاه دکتر محمد حسین قوّه همان جراحی که رکورد عملِ قلب را در جهان شکست، خودنمایی می کند. فردی که پس از پایان تحصیلات و در آستانه بازگشت از آمریکا به ایران در 32 سالگی به طرز مشکوکی فوت کرد.تا چندی پیش تابوت فلزی او که به شیوه مسیحیان است در حسینیه وجود داشت. آقای دکتر محمدعلی جعفری ندوشن دوست قدیمی لطف می کند و ما را در خانه ییلاقیاش برای شب ماندن در روستا اسکان می دهد. با شرکت در نماز جماعت روستا، با مردم ارتباط صمیمانهتری برقرار میکنیم و ماجراهای این دوره ایرانگردی با خاطراتی خوش به پایان میرسد.
دیدگاهتان را بنویسید