ندای ندوشن: روزی که دود از کارگاه کوچک خانگی تنها میراث دار هنردستی چلنگری ندوشن به آسمان برنخیزد،” استاد اسد جعفری” بیمار بوده است…
این کارگاه بیرونق و با صفا در دامن کشت خوان بخش ندوشن واقع است که مردمانش صبح تا شام به صدای دینگ و دانگ چکش او عادت کرده اند.
دستان پینه بسته و پرنقش و نگار استاد اسد ، رنج دورانی را که بر او و هنرش رفته حکایت دارد و این هنرمند به یاد میآورد زمانی را که کشاورزان منطقه از راههای دور و نزدیک در فصل برداشت محصولات گندم و جو به او رجوع میکردند تا برایشان” داره و داس، تبر، تیشه، کلنگ و…” درست کند.
امروز شعله های کوره این کارگاه کوچک چلنگری همانند استاد اسد دیگر رمق ندارد و هم استاد و هم مردم به رونق دوباره این هنردستی می اندیشند.
تنها کارگاه چلنگری فعال منطقه اکنون بر اثر بی توجهی به حالت نیمه تعطیل درآمده و امروز هنر، دستان پینه بسته استاداسد، چرخ پیشرفت صنعت، چلنگری سنتی دیروز را به حاشیه رانده و موجب بیرونقی این حرفه دستی شده است.
آری استاداسد، باعث افتخار امروز و دیروز صنعت چلنگری به رغم بیماری همچنان در این عرصه فعال است.
” چلنگری ” همان آهنگری سنتی است که در روزگاران گذشته، در هر کوی و برزن نشان از این هنرمندان بود.
این هنرمند پیر در گفت و گو با خبرنگارندای ندوشن از رنجی که بواسطه اشتغال و فعالیت در این حرفه بر او رفته میگوید و از کم توجهی مسوولان امر گله میکند.
استاد ” ” افزود : در گذشته دور در هر روستای منطقه دو یا سه چلنگر فعالیت داشت ولی اکنون فقط من در این حوزه کار میکنم.
این هنرمند که حدود سال عمر سالهاش را در حرفه چلنگری گذراند ، خاطرنشان کرد:اکنون به صورت سفارشی فعالیت دارم و درآمدم پاسخگوی نیازهای اولیه زندگی و تامین مخارج سرسام آور بیماریام نیست.
وی ادامه داد : متاسفانه سازمانهای مسوول مانند صنایع دستی تاکنون یکبار نیز برای شنیدن در دلهای ما مراجعه نکردهاند.
استاد در حالی که بغضش را از خبرنگار ندا پنهان میکرد، یادآور شد : زمانی که متولیان امر توجه نمیکنند چه انتظاری از مردم برای حمایت داریم.
این هنرمند چلنگر تصریح کرد : برای ساخت ابزار فلزی نظیر تبر، داس، کلنگ از انواع فنرهای ماشین و ضایعات آهن استفاده میکنم و ساخت یک ابزار فلزی یک روز تمام طول میکشد.
وی بیان داشت : به رغم سالها فعالیت در این رشته بیمه نیستم و تاکنون از مزایای صنایع دستی نیز استفاده نکردم.
در پایان چند توصیه به مسئولین در رابطه با هنر چلنگری:
1- چلنگری از جمله صنایع دستی رو به انقراض منطقه به حمایت و توجه بیشتری نیاز دارد.
2- صنایع دستی بومی میراث فرهنگی و تاریخی ما به شمار میآید که باید حفظ شود
3- وقتی هنرمند صنعتگر که در راه حفظ سنتهای ماندگار منطقه در تلاش است حمایت نمیشود، دلسرد میشود.
4- باید برای احیای گنجینه های هنری و سنتی منطقه برنامه- ریزی جامع و اصولی صورت گیرد.
5 برگزاری نمایشگاه، خرید آثار دستی هنرمندان، بیمه شدن و راهاندازی کلاسهای آموزشی از جمله راهکارها برای احیای هنرهای سنتی و بومی است.
خبرنگارونویسنده:مهدی جعفری ندوشن
دیدگاهتان را بنویسید