یادی از یک رسم فراموش شده

یکی از کارهای جالب و شاید بی نظیرگذشتگان ما در ندوشن برگزاری مراسمی بوده است از تلفیق یک آیینی ملی با باورهای مذهبی، که امروز به دلایل نامعلومی به بوته فراموشی سپرده شده است.

در فرهنگ مردمان هر ناحیه رسوم، باورها و مراسم های گوناگونی وجود دارد که ریشه آن را باید در نگرش و تاریخ گذشته پیشینیان آن قوم جستجو کرد. در ندوشن ما نیز اینگونه رسم ها و آیین ها از دیرباز در میان مردم بوده، برخی هنوز به همان شکل دنبال می شود و از برخی شاید نام و یادی مانده باشد در صفحه خاطرات بزرگترها. بعضی جنبه ملی و ایرانی دارند؛ مثل جشن عید نوروز و برخی دیگر ناشی از اعتقادات دینی این مردم است به عنوان یک مسلمان شیعه دوازده امامی. بی گمان به یادمانی ترین و گسترده ترین مراسمی که به عنوان میراثی بزرگ از گذشتگان برای ما به جا مانده، اقامه عزای سیدالشهداء است در ماه محرم و صفر که در حدود 70 روز ( حدود یک پنجم سال) ادامه می یابد. یکی از کارهای جالب و شاید بی نظیرگذشتگان ما در ندوشن برگزاری مراسمی بوده است از تلفیق یک آیینی ملی با باورهای مذهبی، که امروز به دلایل نامعلومی به بوته فراموشی سپرده شده است. مردمان مسلمان این دیار پس از دوماه برگزاری مراسم های مختلف در جهت زنده نگه داشتن یاد امام حسین و یارانش، با برپایی مراسم چهارشنبه سوری با سبکی ویژه، ارادت و دوستی خود را به اهل بیت و امامان معصوم کامل می کردند. بدین صورت که در عصر آخرین سه شنبه ماه صفر به پشت بام خانه ها می رفتند. همزمان با آتش زدن و انداختن بوته ای که قبلا تهیه کرده بودند، کوزه پر از آب را از پشت بام به پایین می انداختند. در مورد فلسفه این کار هم گفته شده که شروع قیام مختار و یارانش برای انتقام خون امام حسین با برافروختن آتش در پشت بام آغاز شده و همچنین با اعتقاد به اینکه ماه صفر ماه نحسی است؛ شکستن کوزه را نمادی از دور شدن نحسی ها از خود می دانستند