بانگ مناجات گویان رسم زیبای ندوشن در دل شب های رمضان
یکی از رسوم زیبای مردم ندوشن در شب های ماه مبارک رمضان " مناجات خوانی " نام داشت که البته این رسم زیبا به طور کامل منسوخ شده است
به گزارش سرویس مذهبی پایگاه تحلیلی خبری ندای ندوشن،بخش ندوش، شهری غنی از رسم و رسوم مذهبی است و در قدیم الایام آداب خاصی در ماه مبارک رمضان وجود داشته است.
پیدا کردن ماه برای شناسایی آغاز ماه مبارک رمضان
در قدیم که وسائل پیشرفته امروزی جهت رویت هلال ماه رمضان وجود نداشت،مردم ندوشن بر بالای بلندی و پشت بام ها رفته و هلول ماه رمضان را بدون چشم مسلح رویت می کردند همچنین در صورتی که چوپانی در بیابان هلال ماه را رویت می نمود به شهر می آمد و به اهالی شهر اطلاع می داد و بعد از رویت ماه رمضان،به همدیگر تبریک می گفتند.
بانگ ” مناجات گویان ” در دل شب های ماه مبارک رمضان درندوشن
یکی دیگر از رسوم زیبای مردم ندوشن در شب های ماه مبارک رمضان ” مناجات خوانی ” نام داشت که البته این رسم زیبا به طور کامل منسوخ شده است به این ترتیب بود که در هر محله ای یک یا چند نفر به عنوان “مناجات خوان ” بر پشت بام منزل خود رفته و اشعاری در مدح و ستایش پروردگار را با لحن و صوت آهنگین قرائت می کردند به همین ترتیب سحرگاهان ماه رمضان،طنین مناجات فضای شهر را آکنده می کرد.
طنین صدای اذان بر بالای گلدسته مسجد جامع ندوشن در دل سحرگاهان
در دنیای امروزی که وسائل ارتباط جمعی و پیشرفته در اختیار اشرف مخلوقات قرار دارد دیگر نمی گذارد هیچ مومنی سحر را خواب بماند، گوشی ،ساعت ، تلویزیون ،تلفن و … همه آماده اند تا برای ماه رمضان و سحرهای دلنشینش کوک شوند و قلب های مومنان را با عطر دعای سحر تطهیر دهند، ولیکن در قدیم الایام که از اینگونه ابزار پیشرفته امروزی خبری نبود برای بیدار کردن یا آگاهی از هنگام اذان اهالی شهر در هنگام سحر یک نفر خاص(حاج ولی خان) با شلیک گلوله هنگام نزدیک شدن به اذان را به مردم اطلاع می داد.سپس بعد از چند دقیقه صدای اذان در هر محله(که هر محله ای اذان گوی خاص خود را داشته است)طنین انداز می شد و پس از پایان اذان محله ها اذان صبح(که به افق ندوشن بود)در گلدسته مسجد جامع ندوشن و دیگر مساجد گفته می شد.
دیدگاهتان را بنویسید