یازده دو بیتی با کاربرد اصطلاحات خاص دامداران ندوشن
اشعار به درخواست سازمان جهاد سازندگی استان یزد و به مناسبت اولین جشنواره بز در ندوشن در اردیبهشت ۱۳۷۶(۱۷ سال پیش) سروده شد.
سید فضل الله طباطبایی ندوشن(امید) شاعر برجسته ای است که از دامان پاک ندوشن- سرزمین فرهنگ اندیشان- سربرآورد و سالهای مدیدی از عمر خویش را دور از وطن در شهرهای نایین،قم و مهریز سپری کرد.
شعر زیر ۱۱ دوبیتی از این استاد فرهیخته است که به رغم سالهای دور از وطن و نداشتن هیچ ارتباط کاری با علوم دامی و حرفه مرتعداری، تسلط و تبحر ایشان در کاربرد اصطلاحات و تلفیق آنها با واژه های ادبی و تعابیر خیال پردازانه را نشان می دهد و میتواند منبع خوبی برای تقویت ادبیات فولکلوریک منطقه محسوب شود.
توضیح اینکه :این اشعار به درخواست سازمان جهاد سازندگی استان یزد و به مناسبت اولین جشنواره بز در ندوشن در اردیبهشت ۱۳۷۶(۱۷ سال پیش) سروده شد.
(۱)
پَسِ ابرِ سیاه سَر زد ستاره
“زِمسّوُن” رَف بهار اُومَد دُوباره
نگاه آسَمون بارون بِبارُون
“مُرِ بُوسه سیاه ” چِشم انتظاره
(۲)
“مُرِ دُوغی ” نِگاهُش سَردِ سَرده
“مُرِ مارُو” دِلُش امواجِ دَرده
“بُزِ خَط قرمزی” “مُدبَر” به پایُش
از اون ” وَختی” بیابون خُشک و زرده
(۳)
“مُرسُرخ و سیاه ” داره نِدوشن
“خَطِ دُوغی ” کجا داره ؟ نِدوشن
“مُرِ کَر گُوش” و” مُرّ بُوسه ” داره
بیابوناش صفا داره نِدوشن
(۴)
نِدوشَن لُطفِ بی اندازه داره
حِصارُ و قَلعه و دَروازه داره
اَگه از آسمون شبنم بباره
نِدوشن دوغ و کشکِ تازه داره
(۵)
“مُرِ بُوسه سیاه ” و “فِلّه ی ” داغ
“کُتِ دوغی” ؛ ” کُتِ مارُو” ؛ “مُرِ زاغ”
“کُتِ گُو شاخ” و ” دُر گوش ” و ” دو بوسه”
فراوونه؛ فراوونه ؛ در این راغ
(۶)
“بُز شاخ انبُری ” ” قوریز” داره
” بُزّ اِسّاق” دو شاخِ تیز داره
میونِ گلّه پَرسه می زنه قوچ
بِشه کور اونکه چَشمِ” هیز” داره
(۷)
“پَریسِ زاغ” به قُربونِ نگاهُت
به قربونِ نگاه ” مِثّ” ماهُت
امیدوارُم الهی ” پَل” بِشینه
” چَشّ ازرَق اگه باشه به راهُت
(۸)
صدایِ “تُنقُرُش” اومد دوباره
میخواد ابر بهار “اِمشوُ” بِباره
بِبار ای آسَمون از همّت تو
بیابون لاله های وحشی میاره
(۹)
“مُرِ یَک دَس سفید ” “تُــوُ” داره اِمشو
هوای “کُرتِ ” ” مَندُو” داره اِمشو
عَجب فرهاد دَر رویایِ شیرین
امیدِ تختِ خُسرو داره اِمشو
(۱۰)
بیابون کوله بارُش پُر زِ عِش بود
“گُلِ بابونه ” نبضُش در تَپِش بود
لَبِ ” اُمّید” لبریز از دو بیتی
هزار و سیصد و هفتاد و شش بود
(۱۱)
مَهِ اردیبهشت ؛ فَصلِ بهاره
نِدُوشَن میزبانِ جشنواره
کسی در ” صَدرِ مَردا خُونه ” می گفت:
“بُزِ گازُر ” هوایِ سکّه داره
خیلی خیلی قشنگ و زیبا
زیبا بود دستتان درد نکند. درود بر استاد طبایی
دوبيتيهاي ندوشن ياداورگذشتهاي نچندان دور
انچه ماغربت نشينان رادلگرم ميكند نام ندوشن است افرين بر همتتان موفق باشيد
به قربون آسد فضل گلمون
همیشه باشی ای گل در برمون
شراد عالی و بسکی دلنوازه
بسان بلبلانِ نغمه سازه
الهی خیرُ از عمرت ببینی
گل شادی تو از باغت بچینی