به گزارش ندای ندوشن؛چند سالی به عقب برگردیم آن زمان که هنوز شهر نشده بودیم!!!! زمانی که مردم ندوشن بیشتر به هم نزدیک بودند مدارس پر از دانش آموز و جوانان پر از انرژی بودند تمام کارهای نا ممکن به دست جوانان ندوشنی ممکن می شد.برگزاری لیگ فوتبال با کمترین امکانات در مخابرات،برگزاری جشنهای به یاد ماندنی نیمه شعبان و22 بهمن،رتبه های خوب کنکور و… و اما حال که در افسون یک کلمه سالهاست که در جا میزنیم و گاهی هم پسرفت میکنیم.پسوند(شهر) با ما چنان کرد که یادمان رفته در ندوشن جوانان هم زندگی میکنند یادمان رفته که این جوانان آینده ندوشن هستند. از برکت شهر شدن یک سالن ورزشی به جوانان رسید که آن هم حال و روز خوبی ندارد.آنقدر در گیر کارهای دیگرمان شدیم که یادمان رفته ارزش یک جوان ندوشنی بیشتر از آن است که اوقات فراغتش را در خیابان و یا با همنشینی های بی فایده و پر ضرر پر کند یادمان رفته که سالهاست هیچ ارگانی در ندوشن یک کار فرهنگی برای جوانان ندوشن انجام نداده است.یادمان رفته که اگر جوانان در ندوشن نمانند کم کم شهرمان متروک میشود.حال باید جواب این بی توجهی ها را از چه کسی جز خودمان بپرسیم.خودمان که شاید از دوران جوانیمان گذشته باشد ولی باید به فکر جوانان امروز شهرمان باشیم…….ان شا الله
دیدگاهتان را بنویسید