به بهانه سالروز بازگشت آزادگان به میهن اسلامی؛
آزاده؛ واژه‌ای که با تمام وجود باید آن را حس کرد
بعضی از واژه‌ها را باید خواند، برخی از کلمات را باید زمزمه کرد، بسیاری از جملات نیز نیاز به تجربه شدن دارند، اما واژه‌هایی نیز هستند که باید آن را حس کرد و آزاده و آزادگی از جمله این واژه‌هاست...
به گزارش پایگاه خبری ندای ندوشن:جنگ و یا بهتر بگویم دفاع مقدس که شروع شد ادبیات جامعه ما تغییر کرد، خیلی از کلمات که برای مردم ما ناآشنا بود به دوست و انیسی همیشگی مبدل شد. در سال‌های حماسه خون بسیاری از مردم ما که اکنون آنان را آزاده می‌خوانیم مفهوم اسارت را با تمام وجود لمس کردند.
اگر در عصر ما کسی بخواهد ادعا کند که زینبی شدن را درک کرده است، جز ایثارگران ما کسی نمی‌تواند چنین سخنی را بر زبان جاری کند که آنان نیز از سختی‌هایی که آن اسوه صبر کشید، چشیدند و نفسشان را برای خدایی‌شدن تربیت نمودند.
زینبی‌شدن را آزادگان معنا کردند
وقتی از روزهای اسارت برایت می‌گویند تو ناخودآگاه چشمانت خیس می‌شود و با خودت می‌گویی وقتی شنیدنش اینقدر موجب تألم خاطر می‌شود پس تجربه کردنش چقدر سخت است هر چند اگر از خود آزادگان بپرسیم چون زینب(س)خواهند گفت، سختی‌هایی که دیدیم جز زیبایی نبود.
این روزها که همه سخن از جنایت‌هایی که داعش در عراق و سوریه می‌زنند بیش از هر کس آزادگان زشتی و رذالت این جنایت‌ها را درک می‌کنند، چرا که آنان نیز تیر خلاص زدن به مجروح نیازمند به مداوا، زنده دفن کردن دسته جمعی رزمندگان مظلوم و بسیاری از خباثت‌های دیگر را به چشم دیده‌اند.
آنان دیده‌اند که چگونه می‌شود نه تنها قوانین بین‌الملل و هنجارهای پذیرفته شده همه جوامع بلکه فطرت انسانی را زیر پا گذاشت و سخت‌ترین‌ها را بر هم‌نوع خویش روا داشت، آری آنان هر آنچه که ما می‌شنویم دیده‌اند.
فرصت بهره‌گیری از گنجینه آزادگان زیاد نیست
فقط آزادگان ما می‌دانند که چگونه بسیاری از رزمندگان ما که به اسارت نیروهای بعثی درآمدند چگونه بر اثر شکنجه‌های بعثی‌ها مظلومانه به شهادت رسیدند و در همان اردوگاه‌ها دفن شدند و تاکنون نیز هیچ خبری از آنان به خانواده‌هایشان نرسیده است.
نباید اشتباه تصور کرده و این ایثارگری‌ها را فقط مردانه بدانیم، این را باید از آزاده سرافراز «معصومه آباد؛ نویسنده کتاب من زنده‌ام پرسید» که چگونه می‌توان زنانه در برابر دشواری‌های دوران اسارت صبوری کرد و زیبایی ایثارگری را به نمایش گذاشت.
فرصت زیاد نیست… باید به سراغ این دلاورمردان و شیر زنان رفت و گرنه شاید روزی افسوس بخوریم که بسیاری از آنان در جمع ما نباشند و به دوستان شهیدشان پیوسته باشند به خصوص که بسیاری از آنان از تبار جانبازان سرفراز این مرز و بوم نیز هستند.
آری باید به سراغشان رفت و خواست که برایمان بگویند از هر آنچه بر آنان گذشته است…
=============
حکیمه بهمن‌زاده
با سلام
جادارد در این فرصت از آزادگان شهرمون قدردان باشیم که واقعآ بهترین دوران زنگیشان را به سختی گذرانده اند که اکنون ما در صلح وآرامش باشیم به خصوص حاجی بمانعلی جعفری ِرضا رحیمی ویادی هم از دکتر محمودی آزاده دلسوز که چند سالی در خدمت مردم ندوشن بودن داشته باشیم خدا پشت و پناهتان
سلام بر آزادگان شهرمون :
حاج بمانعلی جعفری
حاج محمد رضا بخشی
آقای رحیمی
آقای صادقی
جهادگر و آزاده حاج آقا جعفری و…..
درود بر شما آزادگان عزيز ندوشنی كه با تحمل شكنجه ها و صبر و بردباري در برابر سختي هاي دوران اسارت در زندان هاي مخوف رژيم بعث آن هم در فضايي آكنده از عطر كربلاي حسيني سرزميني كه هنوز طنين زنگ كاروان اسيران اهل بيت را در ياد و خاطره خود دارد از نخستين سپيده هاي بازگشت به وطن تاكنون همواره منشاء خير، بركت و سربلندي بوده ايد.
اينجانب اين روز عزيز را به شما تبريك عرض نموده ، از خداوند منان براي جنابعالي و خانواده محترمتان كه همواره يار و ياورتان بوده اند آرزو ي سلامتي و توفيق را دارم.
سلام .خدمت آقای جعفری مدیر مرکز بهداشتی درمانی ندوشن وباسلام خدمت مدیر سایت ندای ندوشن ضمن تشکر از هردوبزرگوار من هم بنوبه خودم سالروز ورود آزادگان را به تمامی عزیزان آزاده وخانواده های محترمشان درشهر ندوشن تبریک عرض میکنم .
ارادتمند شما وهمه مردم خوب ونجیب ندوشن دکتر محمودی