یاد وخاطره شهید محمد رضا جعفری ندوشن راگرامی می داریم

عروج ملکوتی شهید محمد رضا جعفری رجبعلی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ندای ندوشن؛در هفتم فروردین ماه سال ۴۷ فرزندی در خانواده رجبعلی چشم به جهان گشود که نامش را محمدرضا گذاشتند. محمدرضا در آغوش پدری مهربان که چوپان بود و مادری خانه دار که هر دو دوستدار اهل بیت علیهم السلام بودند پرورش یافت. پنج ساله بود که در مکتب خانه با کلام وحی، انس گرفت و سپس دوران تحصیل خود را تا پایان مقطع ابتدایی، در دبستان ناصرخسرو زادگاهش ندوشن پشت سر گذاشت. بعد از دوران تحصیلی دبستان، به یاری پدر شتافت و کار چوپانی را برگزید.

محمدرضا اوقات فراغت خود را در منزل با هنر بافندگی می گذراند به طوریکه در بافتن شال گردن و دستکش و جوراب زمستانی مهارت پیدا کرد. سپس وی در سال ۱۳۶۶ جهت خدمت مقدس سربازی به ارتش جمهوری اسلامی پیوست و در یگان توپخانه مشغول به خدمت شد. به مدت یکسال حضورش در جبهه های حق علیه باطل، در واحد ادوات (خمپاره انداز و آر پی جی زن) خوش درخشید و در نهایت در نوروز سال ۶۷ به وسیله مین به سوی معشوق پرگشود و روحش به ملک اعلی پیوست و جسمش نیز جاویدالاثر شد تا نامش و یادش در یادها جاوادنه بماند. بعد از ۱۸ سال فراق فرزند، مادر شهید می گوید: یک ماه قبل از اعزامش به سربازی، دیدم عکسش را آماده کرد و به خانه آورد و من نیز در عالم خواب، چند زن سیاه پوش دیدم که همراه با عده ای آمدند و آنها نیز عکسش را آوردند و در اتاق گذاشتند. خواهر شهید نقل می کند: خواب دیدم که در حسینیه علیای ندوشن هستم و قبری را دیدم که شهیدی بی سر در کنار آن گذاشته بودند. سوال کردم این شهید کیست که سر در بدن ندارد؟ گفتند: این شهید محمدرضا جعفری است. من هم دستم را به سوی آسمان بلند کردم و به خدا گفتم همانطوریکه شهدای کربلا در درگاه تو اینقدر مقربند این شهید را از خانواده مستضعف ما قبول کن.