سروده نجات علی جعفری ندوشن

شعری در وصف بی مسکن بودن جوانان ندوشن

هیجده قطعه زمین تخم نفاق شهر شد***طبق حکمی،بی گنه محکوم دار است اُردُلُگ

ای جوانان ندوشن شرمسار است اُردُلُگ***از غم بی خانمان ها بیقرار است اُردُلُگ

اُردُلُگ گوید که هکتارها زمین اطراف من***و شما بی خانمان ها این چه کار است؟اُردُلُگ

واقع گشته اُردُلُگ در دشت وسیع و هموار***این زمین پر وسعت و دور از گُدار است اُردُلُگ

ای جوان هجرت مکن،برگرد در شهر خودت***از فراق هم وطن در انتظار است اُردُلُگ

در شمال اُردُلُگ هرچه توانی خانه ساز***تا در آنجایی که ایستگاه قطار است،اُردُلُگ

در جنوب اُردُلُگ تا سمت زَرو خانه ساز***در جنوب هم قطعه های بی شمار است،اُردُلُگ

سمت شرق اُردُلُگ تا گُدار اُوچکی***گوید اون وَرتَر نرو که سنگسار است،اُردُلُگ

سمت غرب اُردُلُگ تا سفیدگرد و تَه گود***تا نگویی که خسیس و بی بخار است،اُردُلُگ

قطعه قطعه جان خود را نی  ببخشم بر شما***تا ببینی از تَه دل جان نثار است،اُردُلُگ

هم وطن در هرکجایی،هجرت معکوس کن***بهترین جا ای برادر این دیار است،اُردُلُگ

کاش می آمد مهندس،نقشه برداری کند***تا ببینی بخشش چندین هزار است،اُردُلُگ

اختیاری نیست بخشم جان خود را برشما***مانع من می شوند،بی اختیار است اُردُلُگ

مسکن و شهرسازی و بنیادمسکن در کجاست***با شما می گویم مگر بی اعتبار است اُردُلُگ

هیجده قطعه زمین تخم نفاق شهر شد***طبق حکمی،بی گنه محکوم دار است اُردُلُگ

پس نجات هم درغمت چون سایرهمشهریان***باتوهم صحبت وهمدرد ویاراست اردلگ