به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ندای ندوشن؛کمتر از یک ماه دیگر تا شروع انتخابات پنجمین دوره انتخابات پارلمان شهری یا همان شوراهای اسلامی شهر و روستا و انتخاب اعضای شورا ها توسط مردم باقی مانده است. شوراهای اسلامی دارای ظرفیت بالایی هستند و استفاده از ظرفیت شورا ها را می توان تجلی دخالت آراء و نظرات مردم در اداره عمومی شهر و روستا نامید. چرا که شوراهای اسلامی شهر و روستا شوراهایی هستند که در مناطق شهری و روستایی ایران بطور جداگانه با رای مردم همان حوزه انتخاب میشوند. شورای هر استان نیز از نمایندگان منتخب شوراهای شهرستانهای تابعه هر استان تشکیل میشود.
هر چند تصمیمات و مصوبات شورا ها در نهایت باید از فیلتر فرمانداری وارد فاز اجرا شوند، ولی در مجموع می توان شورا ها را نماد تحقق دخالت مستقیم مردم در اداره امور عمومی شهر قلمداد کرد و به همین جهت این نهاد از اهمیت خاصی برخوردار است. فصل هفتم قانون اساسی ایران به شوراها اختصاص دارد. این فصل شامل اصول صدم تا صد و ششم قانون اساسی هستند که وظایف شورا ها مشخص کرده است.
با وجود اینکه بر لزوم وجود شوراهای اسلامی شهر و روستا در قانون اساسی تصریح شده است، اما تدوین سازوکار اجرایی آن تا 1377 به تعویق افتاد. در نهایت اولین دوره ی انتخابات سراسری شوراهای اسلامی کشور در ۷ اسفند سال ۱۳۷۷ اجرایی گردید که با استقبال زیاد مردم همراه شد. منتخبین اولین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا از تاریخ ۹ اردیبهشت سال ۱۳۷۸ رسماً آغاز به کار کردند و تا کنون چهار از شوراها را پشت سر گذاشته ایم.
فلسفه حضور افراد در شورا ها
هر چند فلسفه حضور افراد با گرایشات و تخصص های مختلف در شورا بسیار متنوع و گوناگون و حتی در مقاطعی نیز اقتصادی و مادی (!) است ولی آنچه که عیان است، بیشتر این افراد، داعیه مدیریت کلان شهری و اثر بخشی بر ساختار اداره امور شهری و روستایی دارند و مدعی هستند قادرند در اداره امور عمومی شهر تحول ایجاد کنند.
البته کسب موقعیت و جایگاه اجتماعی برتر، کسب محبوبیت و شهرت، دغدغه خدمت به شهروندان و حتی بستر سازی جهت سایر مناسبات اجتماعی نظیر انتخابات مجلس شورای اسلامی و برخی انگیزه های شخصی نیز از دلایل حضور افراد در کارزار انتخابات شوراهای اسلامی محسوب می شوند. به هر روی فلسفه حضور همه افراد در انتخابات شورا ها محترم است و مردم می توانند با نگاه به دیدگاه ها، اهداف و برنامه های کاندیدا در انتخاب کاندیداهای اصلح بکوشند.
اولویت بندی و توجه به نیاز های شهری
هر چند نظرات اعضای شوراها محترم و قابل اعتنا است ولی شاید بین انتظارات عموم مردم شهر با نظرات اعضای محترم شهر اختلافاتی وجود داشته باشد. بدون شک «اولویت بندی نیاز های شهر» و «توجه به نیازهای اولیه شهر» را می توان اولین خواسته مردم در مدیریت شهری تلقی کرد.
سخن پایانی
بی هیچ تردید نظرات، ایده ها و پیشنهادات کاندیداهای شورا ها محترم و در برخی موارد قابل اعتنا و به روز است، ولی آنچه که مردم از کاندیداها و اعضای منتخب شورا ها قبل و بعد از انتخابات انتظار دارند، حرکت در مسیر قانونی شوراها و پرهیز از علملکرد جناحی، سیاسی و قومیتی است. تصمیم گیری و خلق راهبرد های جدید بر اساس منابع مالی در دسترس و امکانات هر شهر با نگاه منطقی اولویت محور، استفاده از توان و ظرفیت بخش خصوصی و تلاش در جهت ایجاد درآمد پایدار با رویکرد خلاقانه کلید حل بسیاری از معضلات مدیریت شهری می باشد. در واقع داشتن برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت می تواند در توسعه مدیریت شهری موثر واقع شود و اگر همه برنامه ها 4 ساله طراحی و مدیریت شوند، در عمل اتفاق خاصی را در مدیریت شهری شاهد نخواهیم بود. در پایان ذکر این نکته لازم است که اهداف و برنامه های آرمان محور و اصولی محقق نخواهند نشد مگر به مدد توسل و تکیه به خرد جمعی و استفاده از همه پتانسیل های شهر، استفاده از تجارب بزرگان شهر واستان، تشکیل کارگروه و اطاق فکر مستقل در هر کدام از موضوعات شهری. امید است منتخبین آینده شورا ها با برنامه های جدید و توسعه یافته در مدیریت شهری تحول ایجاد کرده و زمینه داشتن شهر هایی زیبا و آباد را فراهم سازند.
دیدگاهتان را بنویسید