سلام بر محرم / ماه دخیل بستن دل، به سقاخانه های اشک
محرم پارچه کبود خود را بر چهره آبی آسمان پهن کرد و دوباره چشم ها بارانی و دل ها بی قرار و بی تاب می شود.
سلام بر محرم /
ماه دخیل بستن دل، به سقاخانه های اشک
محرم پارچه کبود خود را بر چهره آبی آسمان پهن کرد و دوباره چشم ها بارانی و دل ها بی قرار و بی تاب می شود.
ندای ندوشن-نوای حزن انگیز محرم به گوش می رسد و چهره شهر با تن پوش سیاه، ماتمی اندوهناک را بر نگاه مشتاقان شهر متجلی می کند.
محرم پارچه کبود خود را بر چهره آبی آسمان پهن کرد و دوباره چشم ها بارانی و دل ها بی قرار و بی تاب می شود، تن پوش های عزا بر تن و حزن و اندوه در دل ها رنگ خون می گیرد.
عطر محرم در تمام فضای شهر پیچیده با آمدن این ماه سینه ها مالامال از عشق به حسین منتظر ضرب سنگین دست ها هستند و شانه ها چشم انتظار زنجیر، در این ماه اشک های گرم بر گونه ها شیار می زند و از گوشه چشم ها سرازیر خواهند شد و ناخودآگاه شور محرم در میان کوچه پس کوچه های دلمان غوغا می کند.
باز محرم آمد و اشک هایش برای حسین، باز محرم آمد و ناله هایش برای زینب و دلتنگی هایش برای رقیه، باز دلشکستگی برای عباس و …
دهه اول محرم که می شود بغضی عجیبی بر روی دلهایمان سنگینی می کند این روزها قطرات اشک در چشم موج می زند و انتظار می کشد تا روانه شود بر پهنای تصویر گر گرفته چهره های که منتظر محرم بودند.
باز محرمی دیگر و شوری دیگر، چشم ها، عاشقانگی از سر می گیرند و دست ها، به تمنای عشق باز می شوند.
در و دیوار سیاه پوش حسینیه ها، پُر می شود از پروانه هایی که در جستجوی نورند؛ پروانه هایی که هروله کنان، گِرد چلچراغ عَلَم حسینی می چرخند و بر سر و سینه ی خویش می زنند و در تاریکی شب های اندوهشان، کنار دیگ های غذاهای نذری بیدار می مانند و چشمانشان، از دود زمان های سرخ شده در آتش عشق، می سوزد و سرخ می شود و سحرگاه، وقتی رو به ضریح شش گوشه، سلام می دهند، اشک هایشان به رنگ خون درمی آید؛ مثل خونی که تا اَبَد از مقتل حسین علیه السلام می جوشد!
دیدگاهتان را بنویسید