نقش حشرات در انتقال بیماریهای خطرناک دامی و مشترک بین انسان و دام

حشرات انگل و موزی می توانند جزء کشنده ترین موجودات روی زمین باشند، یکی از بدترین این موجودات خون خوار "کک" است.

به گزارش پایگاه خبری ندای ندوشن:حشرات بخش عظیمی از خون خوارها را تشکیل می دهند و نزدیک به دو هزار نوع از این موجودات هستند که از خون موجودات دیکر استفاده می کنند. کک ها هیچ گاه بال نداشته اند در حالی که پاهای بسیار سریعی دارند و به سرعت می توانند در بدن میزبان حرکت کنند.

در حالی که برخی از کک ها تنها خون را می آشامند و می روند ولی بعضی از گونه ها روی بدن باقی می مانند و به زیر پوست رفته و برای مدتی دام و انسان را آزار می دهند. کک‌ها معمولاً در پایان تابستان به بیشترین تعداد خودشان می‌رسند.

کک‌ها گونه‌های زیادی دارند اما شایع‌ترین آن‌ها، کک گربه است که البته به سگ‌ها و انسان‌ها هم حمله می‌کند. کک‌های بالغ بر روی بدن حیوانات زندگی می‌کنند و با مخفی شدن در پشم و خز آن‌ها، به تغذیه از خونشان می‌پردازند.

در خانه‌های فرش‌دار، لارو کک گربه حدود ۸۰ درصد از عمر خود را در عمق پرزهای فرش سپری می‌کند. خصوصاً اگر در منزل حیوانی نگهداری شود،

جارو کردن مرتب خانه ؛ خصوصاً جاهایی را که حیوان آن جا رفت و آمد دارد یا می‌خوابد، زیر صندلی‌ها، گوشه‌های خانه و همچنین ترک‌های کف و دیوار خانه؛ بعد از آن حتماً کیسه جاروبرقی را هم دور بیندازید. این طورتخمین زده می‌شود که جارو کشیدن، کمتر از۲۰ درصد از لارو کک‌هایی را که در فرش‌های خانه جا خوش کرده‌اند، جمع می‌کند،

اما نکته در این جا است که جارو کشیدن منظم می‌تواند تخم‌ کک‌ها و فضولات کک‌های بالغ را که مبنع مهم تغذیه برای لاروهای جوان هستند، جمع‌آوری و دفع کند. محل خواب حیوان خانگی‌تان را هر ۲ تا ۳ هفته یکبار با آب و صابون بشویید؛ خود حیوان را هم ترجیحاً با شامپوی مخصوص یا شامپوی ضد کک بشویید.

برای حیواناتی که مو یا پشم بلندی دارند می‌توانید از شانه‌های مخصوص با دندانه‌های ظریف و بلند استفاده کنید. موقع شانه زدن، آب و صابون کنار دستتان باشد و هر وقت کک‌ها در شانه مخصوص گیر افتادند، آن‌ها را داخل ظرف آب و صابون بیندازید تا کشته شوند.

هر چقدر حیوانات خانگی سالم‌تر باشند، کک‌های بالغ کمتری در موهای آن‌ها جا خوش می‌کنند. اگر سروکارتان به کک‌ها افتاده است، باید به خاطر داشته باشید که کک بالغ می‌تواند در داخل پیله خود و خارج از بدن میزبان واقعی‌اش ، بدون آن که شناسایی شود تا ۱۴۰ روز هم زنده بماند تا این که شرایط تغذیه‌ای مناسبی پیدا کند و از پیله اش خارج شود و مجدداً به تغذیه بپردازد.