این همه تدارک برای هیچ؛
ملاقات کیسه های نمک با شکوفه های بهاری به جای بلور های برفی
هر سال جایگاه های موقت استقرار کیسه های نمک و شن در سطح شهر برپا می شود و مقادیر زیادی کیسه های حاوی نمک در معابر شهر قرار داده می شود تا ماموران هنگام بارش برف و یخبندان از آنها استفاده کنند، اما به رغم صرف این همه هزینه این موضوع مشکلات زیست محیلی بسیاری درپی داشته است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ندای ندوشن؛زمستان 1386 بود که ناگهان برف و سرمای عجیبی اتفاق افتاد، تهران به تعطیلی کشیده شد، رئیس دولت از ناتوانی شهرداری در مدیریت بحران گفت و شهرداری برای اثبات توانمندی برنامه ریزی منسجمی را انجام داد ! هر ساله از اوایل آبان ماه در جای جای تهران بساطی علم شد که تابلو ستاد برف روبی منطقه فلان و بهمان را بر پیشانی داشت، صدها تن نمک و شن و نایلون و…. چند ماهی را مهمان آفتاب و باد و باران شدند و در پایان فصل سرما، نصفه نیمه جمع آوری و احتمالا از شهر خارج شدند، اما دریغ از یک برف حسابی که بتوانند از خجالتش درآیند.
برای نویسنده و بسیاری از تهرانی ها این سوالات همچنان باقی است که:
آیا در مدیریت بحران انجام این عملیات گسترده، پر هزینه و در عین حال مخرب محیط زیست و سازه های شهری ضرورتی دارد یا ندارد؟
آیا راه دیگری برای مقابله با شرایط احتمالی وجود ندارد؟
آیا به فرض وقوع برف و سرما، اطلاع رسانی به موقع و تعطیلی برنامه ریزی شده یکی دو روزه ادارت و سازمانها بیشتر هزینه دارد یا عملیات بی فایده سالانه؟
و در پایان آیا از نظر اولویت بندی مشکلات و برنامه ریزی مرتبط شهری احتمال وقوع برف و برنامه ریزی برای مقابله با آن در اولویت چندم قرار دارد؟
امیدوارم مدیریت شهری تهران با بازنگری برنامه ستاد برف روبی و تفکر بیشتر نسبت به اصلاح این فرآیند عبث و مضر اقدام نماید، البته بشرط اینکه، به قول معروف، چاه برف روبی برای شهر آب نداشته باشد برای کسی نان هم نداشته باشد!
دکتر محمدرضا سلمانی ندوشن
منبع:خبرگزاری بسیج
دیدگاهتان را بنویسید